سلام کسی انشا درباره صفحه ۹۶ رو نوشته لطفا از اینترنت نباشه و خودتون نوشته باشید معرکه میدم🥲

بنام خداوندی که علمش کامل ترین است انشایم را بااین شعر آغاز میکنم جهان چون خط و خال و چشم و ابروست که هرچیزی به جای خود نیکوست. تصور کنید به جای آنکه ریشه ی یک درخت در خاک باشد و همش به دنبال قطرات آب به این سو و آن سو باشد ، ریشه ی آن درخت در ابر فرو رفته باشد. ریشه بجای آنکه در یک زمین سخت و بدون آب باشد در میان ابرهای نرم و لطیف باشد که پر از آب هستند. اگر تنه ی طولانی آن امتداد داشت آنگاه شاخه های سبز و زیبایش بر روی زمین خداوند کشیده میشد. وقتی ریشه یک درخت در ابر فرو رفته باشد خوبی آن این است که دیگر به آبیاری نیاز ندارد و زحمت کشاورزان هم کم میشود و همیشه درختان سرسبز و زیبا می مانند. شاید دیگر همیشه بهار می بود و پاییز و زمستان مفهومی نداشت. باید بخاطراین نعمت الهی همیشه قدردان خداوند بزرگ باشیم و اورا همیشه شاکر باشیم واز نعمت هایش بهترین استفاده را کنیم و شاکر خداوند باشیم که درخت پا درهوا فقط یک رویاست و واقعیت ندارد.